ساختار نامتوازن جمعیتی کشور حاصل انفجار جمعیتی(Baby boom) است که در مقطع زمانی دهه های پنجاه و شصت شمسی رخ داده است که به متولدین دهه شصت معروف شده اند؛ برخی نیز از آن به متولدین دهه 1355-1365 یاد میکنند. با نگاه دقیق به هرم جمعیتی و بررسی برآمدگی هرم جمعیتی مشاهده میشود که اوج افزایش جمعیت بین سال های 1360 تا 1365 است و احتمالاً در سال 1363 اوج افزایش موالید رخ داده است. ررسی جداول طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران نشان میدهد که سنین 20 تا 34ساله، از نرخ بیکاری بالاتری نسبت به کل کشور برخوردار است. نرخ بیکاری کل کشور 3 /12 درصد، نرخ بیکاری در سنین مورد مطالعه (20 تا 34 ساله) 8 /19 درصد بیشترین نرخ بیکاری نیز مربوط به سنین 20 تا 24ساله با 2 /28 درصد است. نرخ مشارکت نیز در سنین 20 تا 24ساله 5 /39 درصد بوده که نشاندهنده خروج تعداد قابل توجهی از جمعیت این سنین از جمعیت فعال است. مسلماً نرخ پایین نرخ مشارکت در سنین جوانی چالشهای جدی به دنبال خواهد داشت. برآمدگی هرم جمعیتی که شامل موالید 15 سال است (سه گروه سنی پنجساله) هماکنون در مقاطع سنی جوانی و میانسالی است و در صورت عدم بهرهمندی از فرصت در دسترس و عبور سنین مورد اشاره از سنین جوانی و میانسالی، مواجهه با چالش جمعیتی در آینده مسلم است. اشتغال جوانان که همواره مورد تاکید برنامهریزان کشور قرار داشته است، اگر با تاخیر صورت پذیرد و بعد از عبور سنین فوقالذکر از میانسالی و ورود به سنین سالمندی معضلات غیرقابل اجتنابی به دنبال خواهد داشت. در صورتی که جمعیت واقع در سنین مورد بررسی قبل از اشتغال دائم با بهرهمندی از مزایای بازنشستگی، خدمات تامین اجتماعی و...، وارد سنین سالمندی شوند، جامعه با چالشهای جدی و غیرقابل جبرانی روبهرو خواهد شد.
برای مطالعه مقاله ساختار سنی جمعیت ایران و بازار کار به سایت هفته نامه تجارت فردا مراجعه نمایید.